donderdag 3 november 2011

Er is geen indruk zoals een eerste indruk


Uit de oude doos van 2008 -

‘Een kus is een afdruk van een indruk die met nadruk vraagt om herdruk.’ De invloed van de eerste indruk is groot. Vergis je niet in de macht van het pak, de kapper of de tandarts. Of het nou een spannende speeddate is of een serieuze sollicitatie, alles draait in eerste instantie wel degelijk om uiterlijk vertoon.

Begrijp me niet verkeerd, ik geloof ook echt dat het mogelijk is om mensen te benoemen tot uitverkorene op basis van innerlijke kwaliteiten, maar dat zullen nooit vreemdelingen zijn. Tenzij degene die de beslissingen maakt, blind en doof tegelijk is.

Want iedereen valt ervoor, die eerste indruk. Zeg jij die grote, kale gast met thunderdome jas en kapuchon gedag die je elke ochtend passeert, op weg naar de bus? En dat schattige oude vrouwtje dat altijd op dezelfde plek haar keurig geknipte poedel laat schijten? Misschien is hij wel onderweg naar zijn werk als ambulancebroeder… En misschien staat zij wel aan het hoofd van een of ander maffianetwerk…

Dit jaar heb ik mijn fanatieke voetbalambities ingeruild voor een vriendenteam, in de volksmond beter bekend als een bierteam. Niet meer trainen, niet meer warmlopen en onbeperkt wisselen om na elke sprint even op adem te kunnen komen. Vooral de kaakspieren worden met regelmaat getraind, want gezellig is het wel zo’n team!

Toch protesteert mijn lijf tegen deze anti-conditionele tak van sport. En daarom ga ik tegenwoordig zwemmen. Aqua-robics, aqua-pilates, aqua-trimmen, je staat er van versteld wat er tegenwoordig mogelijk is in een tot tropische temperaturen verwarmd bad van 5x8 meter. Tijdens mijn eerste bezoek ontdekte ik naast alle jonge moeders, jonge oma’s en andersoortige huisvrouwen ook een mannelijke Roseanne Bar in het bad. Van mijn leeftijd of jonger – ja, het tijdperk dat ik altijd de jongste ben, is al een aantal jaar voorbij – en misschien 3 keer mijn gewicht.

Mijn eerste indruk was ‘wow’. Ik vond het onwijs dapper dat je je als jonge man met overgewicht naakt (de zwembroek was wat onduidelijk aanwezig) tussen dat kritische vrouwenvolk durft te vertonen. Ik had er ook al een heel verhaal bij verzonnen… Hoe een tragische gebeurtenis had geleid tot een keerpunt in zijn leven. Hij besloot zijn leven te beteren en af te gaan vallen. En daar stond hij dan, te vechten met een drijvende flexspaghetti… rechtervoet, tik aan. Linkervoet, tik aan. Mijn heldhaftige sprookje werd ruw verstoord toen hij na 10 minuten stopte met de les omdat hij zogenaamd kramp had. Waarna hij in mijn ogen direct verwerd tot afgedropen loser. En ik het vertrouwen in die o zo belangrijke eerste indruk verloor. Het was gewoon weer een quitter. Leuke poging, maar de luiheid zegeviert, evenals de kilo’s waarvan ik ineens begreep hoe ze eraan gekomen waren.

Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat ik mij enorm schaamde voor mijn waardeloze interpretatie toen ik diezelfde bonk doorzettingsvermogen een week later een hele les mee zag ploeteren. En elke week sindsdien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten